Casa Luis Barragan: Το κομψοτέχνημα του Μεξικού

Ο Luis Barragan, είναι Μεξικανός αρχιτέκτονας του 20ου αιώνα, γνωστός για την έμφαση στο χρώμα, το φως, τη σκιά, την μορφή και την υλικότητα, ο οποίος τιμήθηκε με το βραβείο Pritzker το 1980, το βραβείο Jalisco το 1985 και το Εθνικό Βραβείο Αρχιτεκτονικής του Μεξικού το 1987. Στην απονομή– διάκριση, Pritzker, ο ίδιος είπε πως «η γαλήνη είναι η μεγάλη και αληθινή απάντηση στην αγωνία και στον φόβο, και σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι καθήκον του αρχιτέκτονα να τη φιλοξενεί μόνιμα στις κατοικίες που σχεδιάζει ανεξάρτητα αν αυτές είναι πολυτελείς ή ταπεινές.».

Πράγματι, τα κτήρια του προσφέρουν μια γαλήνη, μια ηρεμία και συνάμα μια πολυαισθητηριακή χωρική εμπειρία. Ο σπουδαίος Πορτογάλλος αρχιτέκτονας, Alvaro Siza δήλωσε συγκεκριμένα πως «Η αρχιτεκτονική του Luis Barragan είναι μια απλή, μεστή τεχνητή παρουσία η οποία μας περικυκλώνει, είναι αδύνατον να περιγραφεί, να αντιγραφεί ή ακόμα και να φωτογραφηθεί. Είναι ταυτόχρονα σύγχρονη και παγκόσμια…»

Η ποιητική αρχιτεκτονική του, προβάλλει ένα μοναδικό στυλ, «Μεξικανικό» όπως αναφέρεται, αφού χαρακτηρίζεται από τη ζωντάνια και τη ζεστασιά των χρωμάτων που κυριαρχούν στο Μεξικάνικο τοπίο, καθώς και από την αρμονική ένταξη των κτηρίων στο περιβάλλον. Η έμπνευση του αντλείται από τις πολιτιστικές και θρησκευτικές παραδόσεις της πατρίδας του, κάτι που είναι ιδιαίτερα εμφανές μέσα από το έργο του. Πρόκειται ουσιαστικά, για ένα έργο που συντίθεται από την ισορροπία μεταξύ μοντέρνας αρχιτεκτονικής και μεξικανικής παράδοσης.

O ίδιος δήλωσε: «Τα μαθήματα που πήρα από τη σεμνή, ανεπιτήδευτη αρχιτεκτονική των χωριών και των επαρχιακών πόλεων της χώρας μου ήταν η πηγή έμπνευσής μου: οι ασπρισμένοι με ασβέστη τοίχοι, η ηρεμία στα αίθρια και τα θερμοκήπια, οι γεμάτοι χρώματα δρόμοι και οι τετράγωνες πλατείες των χωριών με ανοιχτούς διαδρόμους γύρω γύρω να ρίχνουν τη σκιά τους .»

Οι απλές φόρμες, η δύναμη-ένταση των χρωμάτων, το παιχνίδι με το νερό, το φως και τη βλάστηση, είναι η ευαισθησία και η αισθητική του προσωπικού καλλιτεχνικού του ύφους και ήθους.

Τρανό παράδειγμα, η κατοικία του στο Μεξικό, που ανακηρύχθηκε από την Unesco ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, το 2004. Κτισμένη το 1948, αποτέλεσε το σπίτι και το εργαστήριο του δημιουργού μέχρι και το θάνατό του, 1988, ενώ σήμερα είναι ένα από τα πιο δημοφιλή μουσεία της πόλης.

Η κύρια όψη του σπιτιού είναι ευθυγραμμισμένη με το δρόμο και διατηρεί την αρχιτεκτονική εικόνα της γειτονιάς, με μόνη αντίθεση το μέγεθός του. Η απλότητα και καθαρότητα της όψης θυμίζει μοναστηριακή αρχιτεκτονική.

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να δείτε φωτογραφίες στο maxmag.gr

Μικαέλα Χαραλάμπους

Photo: www.klik.gr